Samengestelde gezinnen lijken bijna de nieuwe norm. Er zijn er veel van. Helemaal niets mis mee want uiteindelijk gaat het toch om de liefde die zegeviert. Die kan vooral floreren als de basis onder deze nieuwe relatie goed is geregeld en daar hoort een testament bij.
Omdat er zowel sprake is van biologische als stiefkinderen is het van belang om een testament te maken, want zonder testament kunnen biologische kinderen bij het overlijden van hun ouder de erfenis opeisen. Dat kan zomaar de helft van de door beide partners aangekochte woning zijn. Consequentie: de stiefouder is genoodzaakt de woning te verkopen. En dat is in de meeste gevallen niet wenselijk.
In een testament regel je de erfenis
Wie dat niet wil, moet het anders regelen en dit op schrift laten stellen. Dat betekent in dit geval dat de langstlevende partner alles erft. De kinderen krijgen hun deel als de stiefouder ook is overleden.
Kinderen van de nieuwe partner – de stiefkinderen – kunnen alleen van de andere partner erven als in het testament wordt opgenomen dat ook zij erfgenaam zijn. Naast het testament is een officieel samenlevingscontract dan nodig.
Kind houdt recht op legitieme portie
Een stiefkind kan overigens niet onterfd worden. Dat hoeft ook niet, want een stiefkind is niet automatisch erfgenaam. De eigen ouder kan het kind wel onterven, maar het kind houdt recht op de legitieme portie, die bestaat uit de helft van hetgeen kind had gehad als er geen testament was. Het is verstandig om met een notaris te bespreken wat de mogelijkheden zijn om het te onterven (stief-)kind zo min mogelijk te laten verkrijgen. Hiervoor zijn mogelijkheden. Een mogelijkheid is bijvoorbeeld dat er meer vermogen terecht komt bij de partner die geen ouder is van het onterfde kind.
Omdat dit nogal verregaande consequenties heeft is het goed om dit te bespreken en te regelen in een testament. Ook blijkt uit de praktijk dat het verstandig is om gemiddeld om de vijf jaar een testament nog eens te herzien. In veel gevallen is de situatie dan weer anders.